ปุกาดๆๆ

ตอนนี้ทำอะไรเยอะเต็มไปหมด
แต่สุดท้าย ทุกอย่างต้องเขียนไว้
เพราะงานส่วนใหญ่เป็นงานเขียน

เป้าหมายของบล็อคนี้ที่คิดว่าเอาไว้เพ้อเจ้อ
คงต้องตัดไป 555 และจัดระเบียบใหม่ให้เหมาะสมขึ้น
ต้องคิดเยอะขึ้นอีก เพราะจะมีผู้เกี่ยวข้องเยอะขึ้น

ความบ้าบอแทบจะหายไปจากชีวิต
แต่ก็แลกด้วยความหวังว่าสิ่งที่ทำ
มันจะนำไปสู่สิ่งที่มีประโยชน์มากขึ้น
เลยรู้สึกว่าคุ้ม ที่จะแลก

รอยยิ้มที่มี อาจไม่เหมือนเดิม
เพราะโลกนี้ไม่อาจมีอะไรเหมือนเดิม
อยู่ที่เราจะมองมันอย่างไร?

มันคือความก้าวหน้า? หรือถอยหลัง?
มันอาจจะมีที่ต้องเดินแล้วถอย เดินแล้วถอย
แต่ถ้าเป็นการถอยเพื่อไปข้างหน้า
มันคือการถอยที่เป็นประโยชน์

เหมือนเป็นคนหมกมุ่นกับคำว่า "ประโยชน์"
ไม่มีอะไร แค่รู้สึกไม่อยากเกิดมาสูญเปล่า
และเชื่อว่าเรามีคุณค่าบางอย่างต่อโลกใบนี้
ไม่ใช่แค่เรา...จริงๆ แล้วมันคือ ทุกคน มีคุณค่าบางอย่างต่อโลกใบนี้

เพราะฉะนั้น เราต้องทำให้เต็มที่
เริ่มเท่าที่ทำได้
เริ่มจากจุดเล็กๆ

เริ่มที่ความฝัน
เริ่มที่ความเชื่อ
และลงมือทำให้เป็นจริง

เราออกแบบ "การตาย" ไม่ได้
แต่เราออกแบบ "การอยู่" ได้
เราเชื่ออย่างนั้น

และบางที...การแลกรอยยิ้มของเรา
กับรอยยิ้มของคนอื่นอีกหลายคน
มันควรค่าแก่การแลกนะ