เหตุผล...ของคนเดินทาง

น้องชายถามว่า ทำไมชอบ .. เรียกว่า อยากจะดีกว่า 
อยากที่จะไปปีนเขา หรือขึ้นเขาสูงๆ ลำบากทำไม?

1) มันสวย มันเย็น 555+

2) มันมีความสุขมากกกก เวลาได้เห็นวิวข้างล่างจากบนนั้น ได้มองไปไกลๆ 
และมันก็ไม่เหมือนอยู่บนตึกระฟ้าและมองลงมานะ คนสร้างไม่ได้หรอก...

3) เวลาเราได้เห็นดาว เห็นพระอาทิตย์ เห็นพระจันทร์ ในระยะที่...ใกล้กว่าปกติ มันฟินนน 

4) ในที่อันตรายนิดหน่อย เราต้องใช้สมาธิเวลาเดิน ... มันลืมทุกอย่าง 
ถึงมันจะเป็นช่วงสั้นๆ แต่ขึ้นแล้วก็เดินป่า แล้วก็ลงเขา ก็ลืมไปได้หลายพัก

5) เรารู้สึกว่าทำอะไรสำเร็จ เมื่อไปถึงบนนั้น ... มันจะฟินมากที่ต้องขึ้นเขาที่ได้ใช้ความพยายาม 

เราชอบระหว่างทางของมัน...มีเรื่องเล่ามากมายในนั้น ^^ 



เราคงไม่เหมือนกับผู้หญิงในเรื่องนี้หรอกนะ  

มีนิทานมาแปะไว้ให้อ่าน...

ก่อนที่หลวงจีนจะพาหญิงสาวขึ้นไปบนเขาสูง
ท่านถามหญิงสาวว่า : ภูเขานี้เป็นอย่างไร? 
หญิงสาวพูดว่า : ผาชัน สูงใหญ่ สูงลิบลิ่ว สวยงาม
อาจารย์พูดว่า :  ขึ้นเขากับข้า 

ตลอดทางที่เดินขึ้นเขาไม่พูดสิ่งใดเลย เดินไปเดินไป หญิงสาวเหนื่อยแล้ว
ล้าแล้ว ทางเดินไม่ง่ายเลย หญิงสาวบ่นอย่างมากมาย เมื่อไปถึงยอดเขา

อาจารย์ถาม : ภูเขาที่เจ้าเห็นเมื่อกี้นี้ล่ะ
หญิงสาวพูด :  ภูเขาลูกนี้ไม่ดี มีแต่ทางเศษหิน ต้นไม้งอกก็ไม่ดี
แต่ว่า มองออกไปไกลลิบๆ ภูเขาลูกที่อยู่ตรงหน้าสวยกว่าเสียอีก

อาจารย์แย้มยิ้ม พูดว่า : เมื่อเธอรู้จักกับคนๆ หนึ่ง ก็คือการมองดูภูเขาจากที่ไกลๆ 
ตาเต็มเปี่ยมไปด้วยศรัทธา 
เมื่อรู้จักแล้ว ก็คือการเดินขึ้นเขา ที่เธอมองเห็นล้วนแต่คือรายละเอียดธรรมดาทั่วไป
ไปถึงยอดเขา ตาของเธอก็เห็นแต่เพียงภูเขาอีกลูกหนึ่งเท่านั้น 
ภูเขาไม่ได้เปลี่ยน ใจของเธอนั่นเองที่เปลี่ยน

ตาของเธอเปลี่ยนไป การมองก็เปลี่ยนไป
เมื่อไม่มีความศรัทธาเทิดทูน ภูเขาก็ไม่ได้สูงสง่าน่าคร้ามเกรงอีก

เธอตัดพ้อต่อว่ายิ่งมาก ก็ยิ่งได้รับบาดแผลมาก
ทำไมเธอจึงสามารถมองเห็นภูเขาอีกลูกหนึ่งที่บนยอดเขาเล่า?
เป็นเพราะภูเขาที่เธอเหยียบเอาไว้ใต้ฝ่าเท้ายกสายตาของเธอให้สูงขึ้นเท่านั้นเอง

คนเราขอเพียงรู้จักถนอมรักสิ่งที่มีที่ครอบครองในบัดนี้ จึงจะมีความสุขที่แท้จริง
รัก ถนอมคนทุกคนที่อยู่ข้างกาย และเรื่องทุกเรื่องใกล้ๆ ตัวให้ดีๆ 
สิ่งเหล่านี้คือบุญวาสนาที่ทำมาแต่ปางก่อนนับหมื่นปีของเธอ!



เราชอบขึ้นเขา มันทำให้เราต้องใช้สมาธิกับมันมากกว่าทะเล หรือที่อื่น
และยิ่งลำบากกายเท่าไร ยิ่งทำให้เราลืมเรื่องต่างๆ ได้มากเท่านั้น
มันทำให้เราเข้มแข็งขึ้น

จะว่าไป การขึ้นเขาก็เหมือน...ชีวิต...ที่ต้องรับมือกับอะไรที่...บางทีก็ไม่ได้คาดไว้หลายๆ อย่าง...
แต่เราดันนึกถึงข้อความนี้ของนิ้วกลม...

"ความผิดหวังทำให้เรากลับมาเป็น -ผู้ใหญ่- อีกครั้ง เติบโตจากวุฒิภาวะว่าเราไม่สามารถควบคุมทุกอย่างในโลกใบนี้ได้ ใจเต้นช้าลง แววตาสงบขึ้น มีสติ ไม่เพ้อคลั่งเพราะความรักในสิ่งนั้นอีกต่อไป กระทั่งตักเตือนตัวเองว่าอย่าคาดหวังให้มากนัก และระวังความรักให้ดี

และถึงที่สุด ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่สมหวังหรือผิดหวัง มากเท่ากับที่เรายังมีความหวัง เพราะมันทำให้เราได้รู้สึกได้ถึงชีวิต ถึงความหมายของการมีชีวิต หวังโดยไม่กลัวผิดหวัง ผิดหวังซ้ำๆ จนกลายเป็นเรื่องธรรมดา...

มันไม่ได้เจ็บปวดน้อยลง ... แต่เรารับมือมันได้ดีขึ้น
เหมือนยังคงเจ็บตอนหกล้ม แต่ไม่ตกอกตกใจเหมือนตอนล้มครั้งแรก..."




ชีวิตโหยหาภูเขามาก ณ จุดนี้ ...
ได้เวลาเดินทางอีกครั้งแล้วสินะ 
เสร็จงานเมื่อไรน้อ?