ใครกันแน่ที่ตาบอด? (2)

นิทรรศการ Please Touch 15-24 กุมภาพันธ์ 2559 @ หอศิลป์กรุงเทพฯ ภาพนี้เป็นบอร์ดใหญ่
เชื่อมั้ยว่าตอนแรกที่เราเห็น เราเห็นแค่รูปหัวใจ และไม่เห็นอะไรที่อยู่รอบๆ นั้นเลย
มันเป็นข้อจำกัดของ "การรับรู้ทางตา" ที่เชื่อมโยงกันระหว่างสมองและนัยน์ตา

เราตั้งชื่อบทความในตอนแรกขณะที่ดูนิทรรศการจบว่า "การบอกเล่า...ผ่านสัมผัส : Please Touch" ที่รวบรวมผลงานของผู้ที่มีความสามารถในการมองเห็นหลายระดับไว้ด้วยกัน

หลายระดับที่ว่า ได้แก่ ภาพวาดด้วยเส้นไหมพรมบนพื้นพลาสติกที่มีปุ่มสำหรับการยึดเกาะ ซึ่งเป็นผลงานของศิลปินที่มองไม่เห็นแต่กำเนิด มองเห็นเลือนราง สายตาสั้น สายตาปกติ สายตายาว และสายตาของศิลปินผู้สูงวัย

ระหว่างที่เรา "ดู" รูปบางรูปด้วยสัมผัส ซึ่งมีข้อจำกัดในการรับเข้าข้อมูลน้อยกว่าทางตาถึง 1 : 80 เราบอกตรงๆ ว่าเราไม่ต่างอะไรกับ "คนตาบอด" ในโลกของคนตาบอดอีกที เพราะเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราไม่มีทักษะในการรับรู้ภาพรวม เราไม่สามารถสัมผัสภาพแบบรวมๆ แล้วประมวลผลเป็นภาพในหัวได้...
มันน่ากลัวมาก ที่ต้องรับรู้ความจริงว่า เราคงมีชีวิตอยู่ด้วยการรับรู้ผ่านสัมผัสได้อย่างทุลักทุเลมาก

เราเองก็ไม่รู้มาก่อน...ว่าที่สุดแล้วเรื่องต่างๆ จะพาให้เราไปเจอทางแก้ปัญหา ซึ่งเราเองก็ต้องพยายามต่อไปด้วยตัวเอง ^^ เพื่อให้คงอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไม่ลำบากจนเกินไปนักและแบ่งปันแนวทางให้คนอื่นได้บ้าง

ขอบคุณโลกนี้ที่มีผู้รู้และผู้เชี่ยวชาญมากมายที่ทำเรื่องต่างๆ อยู่ แม้ว่าหลายต่อหลายท่านจะทำงานเบื้องหลัง ขาดแคลนทุนทรัพย์ในการทำงาน แต่ก็ยังคงทำงานต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ด้วยคำๆ เดียว "ความรักในความรู้" Philos - Sophy